"Улар ботил ишлар содир этилаётган ерда ҳозир бўлмайдиган, беҳуда гап ва амаллар устидан чиқиб қолганларида назокат билан ўтадиган, Раббиларининг оятлари эслатилган пайтда “кар” ва “кўр” бўлиб олмайдиган инсонлардир". (Фурқон сураси, 72, 73-оятлар)