Одамларни уларнинг характерига хос жиҳатлар бўйича ва уларнинг ҳаракатларини яхшироқ тушунишни ҳисобга олган ҳолда гуруҳларга ажратиш мумкинлиги аллақачон қайд этилган. Гиппократ темпераментнинг тўрт турини: холерик, флегматик, сангвиник ва меланхоликларни ажратиб кўрсатган бўлиб, уларнинг ҳар бири маълум характер хусусиятларига эга. Бу тасниф (маълум ўзгаришлар билан) ҳозирги кунгача сақланиб қолган.

Бу дунё гўзал ва жозибали. Ҳар бир инсоннинг қалбида унга бўлган муҳаббат ётади. Аммо дунё севгиси одамларнинг қалбида ҳукмронлик қила бошлаганда, улар ўлимдан нафратлана бошлайдилар, ватан учун ва динлари учун ўлишдан қўрқадилар. Бундай ҳолатда одамлар дарё оқимидаги қуйқумга ўхшаб қолади. Оқим Ғарбга бурилганда, улар Ғарбга қараб йўналадилар, дарё Шарққа ўгирилса – улар ҳам шарққа. Одамлар шу аҳволда бўлганда, Парвардигор шундай қиладики, улар олдидаги қўрқув душманлар юрагини тарк этади.