Марказий Осиё тарихида 1916 йил Туркистон ўлкаси маҳаллий аҳолисининг фронт чизиғига мажбуран ишга юборилишига қарши қўзғолони алоҳида ўрин тутади. Чор ҳукумати қўзғолончилар қаттиқ қатағон қилган бўлса-да, 1917 йил октябрь инқилобигача бу қўзғолонни бостиришга муваффақ бўлмади. У билан боғлиқ баъзи далиллар янада қизиқарли бўлиб кўринади.

Кейинги пайтда Туркистон бирлиги ҳақида турли доираларда гап сўз қўзғолди. Узоқ давом этган сукунат, қўрқув ва хижолатликдан сўнг бу мавзуда яна баҳслар бошланди. Ҳозиргача бу мавзуда гап очганлар, ҳатто ишора қилиб ўтганлар ҳам пантуркчилик, фундаментализмда айбланар эди.

Туркистон вилоятига 5 миллионга яқин дори-дармон келди. Бу дорилар, ўз навбатида, аҳоли зич жойлашган ҳудудда дори-дармон танқислигини ижобий ҳал этишга ёрдам беради, деб хабар беради Kazinform мухбири. Пандемия билан курашиш учун вилоят бюджетидан маблағ ажратилган, Ўзбекистондан келтирилган навбатдаги партиянинг ичида аҳоли учун энг зарур турлари мавжуд.

Жиззахда қўзғолончиларга ёрдам бериш учун бутун вилоятдан одам оқиб келарди. 16 июль куни чор қўшинлари эски Жиззахнинг маркази ва ён-атрофдаги қишлоқларга ўт қўйдилар. Кураш жуда қаттиқ бўлди. Фақат 18 июлга келиб чор отряди Жиззахни эгаллади ва қўзғолончиларни тоққа сиқиб чиқарди. Қўзғолончилар улкан йўқотишларга дуч келдилар. Уларни тутган жойларида отиб ташлашарди. Ўликларни кўмиш учун тунлари тоғдан уларнинг кариндошлари тушиб келишарди.

Муҳаммад Ёқуббек Бадавлат (форс. محمد یعقوب بیگ‎; ўзб. Yoqub bek; уйғ. Яқуб-Бәг Бәдөләт Хан/ياقۇب بەگ بەدۆلەت خان — Якуб-Бек «Бахтиёр» Хон; 1820 йил атрофида Тошкент яқинидаги Пскентда, бошқа маълумотларга кўра Андижон яқинидаги Капа деган жойда 1877 йил туғилган) – 1860-70-йилларда Шарқий Туркистондаги Еттишаҳар ва Қашғар ҳукмдори.

XVIII асрнинг охиридан Россия империяси ҳукумати Ўрта Осиёнинг мусулмон давлатларига нисбатан агрессив сиёсат юрита бошлади. XIX аср ўрталарига келиб, Россия ҳозирги Қозоғистон ҳудудининг катта қисмини эгаллаб олди ва Қўқон хонлиги чегараларига чиқишга эришди.