Ислом (878)
«Бугунги кунда сизга динингизни мукаммал қилиб бердим. Сизга неъматимни батамом қилдим. Ва сиз учун Исломни дин деб рози бўлдим». (Моида сураси)
Подкатегории
Изоҳ: Бу бобда Имом Муслим раҳматуллоҳи алайҳ фақат битта ҳадис келтирган.
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам: «Зулматли кечанинг бўлаги каби фитна келишидан олдин амалларга шошилинглар. (Ўшанда) киши тонгда мўмин бўлиб, тунда кофир бўлади ва тунда мўмин бўлиб, тонгда кофир бўлади ҳамда дунёнинг арзимаган матосига динини сотади», дедилар».
«Қуёш чиқаётган, қиёмга келган ва ботаётган вақтда намоз ўқиш жоиз эмас». Бунга Уқба ибн Омир розияллоҳу анҳудан ривоят қилинган «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам учта вақтда бизларни намоз ўқишдан ҳамда вафот этганларимизни қабрга қўйишдан қайтардилар. Улар - қуёш чиқаётган вақт, то у кўтарилиб олгунча; қуёш заволга етган вақт, то заволдан оққунча; қуёш ботаётган вақт, то ботгунча» мазмунидаги ҳадис далил бўлади.
Билингки, Ислом динини тарк этганлари учун улар рофизийлар (тарк этувчилар) деб номланди. Аллоҳ таоло бу тоифани қуйидаги оятида кофир деб номлаган, яъни “...(Бу) улар сабабли кофирлар жаҳлини чиқариш учундир...”(Фатҳ сураси, 29-оят.). Пайғамбар (алайҳиссалом) Алига (розияллоҳу анҳу) айтган қуйидаги ҳадисларида уларни мушрик деб номлаганлар: “Мендан бир қавмлар чиқади, уларнинг лақаби бўлади. Улар рофизийлар дейилади. Агар уларга йўлиқсангиз, уларни ўлдиринглар. Улар мушриқдир”.
Қурбонликнинг фазилатлари ҳақида кўпгина ҳадислар ворид бўлган.
Қуйида уларни келтирамиз:
Имом Қудурий раҳимаҳуллоҳ айтади: «Эшак ва хачирларнинг сарқити борасида шак қилинган». Бир қавлда: «Бу ўриндаги шак унинг поклиги борасидадир. Агар у пок бўлса, модомики сўлак сувга ғолиб келмас экан, покловчи хам бўла олади», дейилган.
“Шарт” сўзи луғатда “аломат” деган маънони англатади. Шариатда бир нарсанинг вужудга келиши унга боғлиқ бўлган ва ўзи ўша нарсадан ташқарида бўлган нарса “шарт”дир.
Мусулмонлар аввалига Ҳабашистонга, кейинчалик Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васаллам бошчиликларида Маккадан Мадинага ҳижрат қилганлари маълумдир.
Ҳаж сафарини ният қилган кишига қуйидаги тавсиялар берилади:
Абу Мусо Ашъарий розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади: «Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам бундай дедилар: «Уч (тоифа кишилар) учун икки ҳисса ажр бор:
Аҳли китоблардан бўлган, ўз пайғамбари ҳамда Муҳаммад соллаллоҳу алайҳи васалламга иймон келтирган киши;
Аллоҳнинг ҳаққи ҳамда хожаларининг ҳаққини адо қилган мамлук қул;
Қўл остида жимоъ қиладиган чўриси бўлиб, унга одоб ўргатган ва одоб ўргатишни гўзал адо этган, таълим берган ва таълим беришни гўзал адо этган, сўнгра уни озод қилиб, унга уйланган кишига ҳам икки ҳисса ажр бордир» (Муттафақун алайҳ).
Эй мўминлар амири, сен мендан қамишзорлар ва сув йиғиладиган жойлардаги балиқларни сотиш ҳақида сўраган эдинг. Сувдаги балиқларни сотиш мумкин эмас, чунки унда шубҳа бор. Бошқа жиҳатдан балиқ уни овлайдиганга тегишли бўлади.
Салафи солиҳ уламолар орасида Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам Меърожда Роббини оддий кўз орқали кўрганлари ҳақида икки хил қараш мавжуд. Ато ибн Абу Рабоҳ раҳматуллоҳи алайҳ Ибн Аббос розияллоҳу анҳумодан келтирган ривоятга кўра, оддий кўз билан эмас, балки қалб кўзи билан кўрганлар. Абул Олия раҳматуллоҳи алайҳнинг Ибн Аббос розияллоҳу анҳумодан келтирган ривоятига кўра, қалблари билан икки марта кўрганлар.
Сийрат китобларидан биламизки, Набий соллаллоҳу алайҳи васаллам дунёда зоҳидона ҳаёт кечирдилар. У зот ўз ҳаётларида дунёга берилмадилар, унга мойил бўлмадилар, ҳатто парво ҳам қилмадилар. Роббининг амри ва қайтариғига итоат этиб, дунё зебу зийнатларидан юз ўгирдилар: «Кўзларингни уларнинг айримларини синашимиз учун биз баҳраманд қилган дунё ҳаётининг турли зийнатларига тикмагин. Роббингнинг ризқи яхши ва боқийдир»(Тоҳа сураси, 131 -оят.).
Изоҳ: Имом Муслим раҳматуллоҳи алайҳ бу бобда тўртта ҳадис келтирган.