Луғатда «бўлинмоқ, бўлакка ажраш» маъноларини билдиради. Ҳижрий-қамарий сананинг саккизинчи ойи номи. Ойнинг бундай номланишига сабаб, араб қабилалари бу ойда сув излаб турли томонга тарқалиб кетишарди. Бу ой яримлаганда нафл рўза тутиш, бедор ҳолда кечани ибодат, истиғфор-дуо билан ўтказиш кўп савобли ишдир.