Луғатда «ёши ўтган, кекса, соч-соқоли оқарган киши» маъноларини билдиради. Истилоҳда устоз, таниқли олим, қабила бошлиғи, жамоа сардори, умуман кишилар назарида илм, фазилат ва мартабада улуғ бўлган кишилар «шайх» деб аталади. Тасаввуф истилоҳида тариқатга кирганларни тариқатнинг сайру сулук асосларига кўра вояга етказиш, уларни синаш ҳуқуқига эга бўлган устоз «шайх» ёки «муршид» дейилади.