Луғатдаги «саббаҳа» сўзидан олинган бўлиб, Субҳаналлоҳ (Аллоҳни улуғлаш ила поклайман) деб айтиш «тасбеҳ» дейилади. Ҳар намоздан кейин 33 мартадан ва имкон бўлган ҳамма ҳолатларда таҳмид ва такбирга қўшиб айтиладиган дуонинг номи. Халқ орасида такбир-таҳлиллар ададини санашда ишлатиладиган маржон, тош шодаларини ҳам «тасбеҳ» дейиш урфга кириб қолган.