Луғатда «айблардан холи, пок» маъносини англатади. Истилоҳда Аллоҳ таолони барча турдаги нуқсон ва камчиликлардан узоқ тутиб гапириш, айб ва қусурлардан холи деб ҳисоблаш «танзиҳ» дейилади.