Луғатда «эгилмоқ, энгашмоқ» маъноларини англатади. Шаръий истилоҳда эса намозда икки қўл билан тиззани маҳкам тутиб ушлаган ҳолда эгилиш амали «рукуъ» дейилади. Рукуъ ҳам сажда каби намознинг фарз рукнларидандир. Рукуъ чоғида уч марта «Субҳана роббиял азийм» деб Аллоҳни улуғлаш дуоси ўқилади. Пайғамбар алайҳиссалом рукуъ қилсалар, икки тиззаларини икки қўл билан яхшилаб ушлаганлар, рукуъдан бош кўтарсалар ғоз туриб белларини тўғри тутганлар.