Луғатда «гаров, тутиш, субут» маъноларини билдиради. Истилоҳда қарз олганда ишонч учун қарз берувчига қўйилган нарсанинг номи «раҳн» дейилади. Раҳн (яъни гаров) ҳам байъ каби «ийжоб» ва «қабул» орқали икки томоннинг розилиги билан боғланиши шарт. Раҳнга қўйилган нарса нобуд (йўқ) бўлса уни қўювчига раҳн баҳоси билан қарзнинг қай бири оз бўлса, ўша тўланиши керак. Раҳнга қўйилган нарсани яна бировга раҳнга бериш мумкин эмас. («Мухтасар ул-виқоя»).