Луғатда «донни тупроққа сепиб бекитиш, ўзаро экин экиш, биргаликда деҳқончилик қилиш» маъноларини билдиради. Истилоҳда эса ердан чиққан маълум улуш эвазига экин экиб деҳқончилик қилиш тўғрисида тузилган битим «музораъа» дейилади. Имом Абу Ҳанифа наздларида бу амал жоиз бўлмаган, чунки Расулуллоҳ (с.а.в.) музораъадан қайтарганлар.