Луғатда «бир нарсани тил билан ёки дил билан ёхуд тил ва дилнинг иккаласи билан исбот қилиш ва иқрор бўлиш» маъносини билдиради. Шариат истилоҳида бир одамнинг фойдасига ва ўзининг зарарига гарданида ҳақи борлигини ўз тили билан иқрор бўлиб хабар бериш, маълум қилиш «иқрор» дейилади.