«Зуҳд» сўзидан олинган бўлиб, луғатда «юз ўгирувчи, тарк этувчи» маъноларини билдиради. Истилоҳда эса Аллоҳ розилиги йўлида риёзатга берилган, нафс васвасаларидан, дунё ҳою ҳавасларидан юз ўгирган киши «зоҳид» дейилади. Зоҳидлар Аллоҳнинг зикрига халал берувчи ҳамма нарсани тарк этишади, ширкдан, гуноҳлардан, ҳаромдан, ибодатдаги риёдан сақланишади, дунёга ҳавас қўйишмайди.