Уларнинг бу дунёда (риёкорлик билан) қилган эҳсонлари, яъни риёкор, пасткаш яхудийлар - Каъб ибн Ашраф ва унинг ҳамтовоқлари - ўз раҳбарлари ва дин пешволарига таом ва мевалардан қилган эҳсонлари билан охиратлари обод бўлишини истайдилар. Уларнинг мисоли изғиринга ўхшайди, яъни жуда совуқ шамол ўзларига зулм қилган қавмнинг экинига тегиб, уни ҳалок қилур. Ундан ҳеч нарса қолдирмайди. Уларга Аллоҳ зулм қилмади (Оли Имрон, 117). Худди шу сингари, Аллоҳ уларнинг нафақаларини нобуд қилади ва уларга бу нафақалардан фойда етмайди.