1731/1. Ибн Умардан розияллоҳу анҳу ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васаллам: «Агар киши биродарига «Эй кофир!» деса, икковидан бирига бу сўз қайтади. Яъни, агар биродари айтганидек бўлса, айтувчига ҳеч нарса бўлмайди. Борди-ю, ундай бўлмаса, айтувчининг ўзи кофир бўлади», дедилар. Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари.
1732/2. Абу Заррдан розияллоҳу анҳу ривоят қилинади. Расулуллоҳ соллоллоҳу алайҳи васаллам: «Ким бошқа бир кишини кофир ёки Аллоҳ душмани, деб айтса-ю, ўша нарса у кишида бўлмаса, айтувчининг сўзи ўзига қайтади. Яъни, ўзи кофир ва Аллоҳ душмани бўлади», дедилар. Имом Бухорий ва Муслим ривоятлари.